HEARTZ
1 juni 2018

BLOG – Onrust

Zondagmiddag

Ik zit op de bank te bedenken wat ik wil schrijven. En terwijl ik door mijn gedachten reis, op weg naar iets boeiends om op papier te zetten, komt het besef opeens binnen; een groeiende vanzelfsprekendheid van rust en ruimte. Ik kan alle tijd en aandacht besteden aan iets waar ik nu voor kies. Zonder afgeleid te worden door onrust en onregelmatigheden in mijn hartslag. Nu geen angst, gevoel van zwakte of gejaagdheid. Wat heerlijk, mijn hart is al die tijd al rustig! Iets dat lang geen vanzelfsprekendheid meer is geweest, is dat nu opeens wel; goeie dingen wennen blijkbaar snel…

Ik wil schrijven over het besef van die vanzelfsprekendheid omdat het me echt tevreden maakt! Het is toch fantastisch dat zo iets gewoons, zo iets kleins, zo bijzonder en groot voor me kan zijn! Een normaal kloppend hart. Als dat voor iedereen zo zou werken, zouden we met z’n allen toch heel makkelijk heel gelukkig kunnen zijn…

Maandagochtend

De rest van mijn schrijfsels van gisteren zijn de prullenbak in gegaan. Vandaag ervaar ik dat vanzelfsprekendheid niet vanzelfsprekend is. Mijn hart geeft me vanochtend weer een rare onverklaarbare onrust. Een gevoel van hoogtevrees komt op. Hoogtevrees om opnieuw diep te vallen, voor de zoveelste keer. Kan die heerlijke, meer rustige basis van de afgelopen maanden niet voor eeuwig blijven?

Het fundament van 100 dagen relatieve rust wordt in een uurtje afgebroken en gesloopt. De machines in mijn bovenkamer worden aangezet en het begint te piepen en te kraken in mijn hoofd. Ja, het is weer vervelende-gedachtes-en-nare-toekomstbeelden-tijd. ‘Shit, wat heb ik niet goed gedaan? Iets verkeerds gegeten? Sta ik wel voldoende stil bij wat ik voel en ervaar? Had ik toch die supplementen moeten blijven gebruiken? Tot hoever zal ik nu terugvallen?’

Hoe zeg je dat ook alweer? Vertrouwen komt te voet en gaat te paard! Bij mij is dat een heel snel paard. Eentje die zich niet laat temmen. Een onvermoeibaar krachtig dier dat eindeloos door blijft draven.

Ik ervaar hoe moeilijk het is om de twijfel en onzekerheid die het in me losmaakt, te ondergaan. ‘Wat moet ik doen? Rustig liggen, filmpje kijken, boek lezen? Of juist doorgaan alsof er niks aan de hand is. Negeren? Nee, dat is niet goed. Ik moet het in contact brengen, met iemand, met mezelf. Maar-daar-heb-ik-helemaal-geen-zin-in! Ik wil niks moeten; ik wil niks!!!’

Al die maanden, inmiddels jaren, hoopte ik dat snel de tijd zou komen dat het-over-zou-zijn. Maar het is niet over. Het blijft groot. Het laat me wanhopig lijden en dat maakt me erg verdrietig. Er gebeuren heel rare dingen in mij waar ik niet van kan weglopen. ‘Als het ongetemde paard nu langs zou rennen, dan spring ik op zijn rug en spoor ik hem aan om door te draven, ver weg van wat ik niet ervaren wil.’

Het is alsof alle stappen die ik gezet heb, de enorme groei van de laatste jaren, nu niks meer waard zijn. Even geen wijze les of opbeurend perspectief. Geen trucje waarmee ik me aan mijn eigen haren uit dit moeras van ellendige gevoelens kan trekken. Nee, ik voel me gewoon kl#te! De machteloosheid die dit losmaakt, frustreert me. Ik krijg zin om te schreeuwen en dingen te slopen. De bokszak is zo als eerste aan de beurt…

Maandagavond

Vanochtend heb ik het beschaafd gehouden. Geen onherstelbare schade aangericht in mijn opwellende frustratie. Wel voel ik de schade van ‘het leven in gespannenheid’. Jeetje dat ik dit nu al vijf jaar onderga. De jojo van mijn hart. Van rust naar onrust. Van vrees naar hoop en weer terug. Zoveel angst en stress, al zo lang, bijna elke dag. Dat kan niet goed voor me zijn. En dat ik daar inmiddels gewend aan ben, maakt me somber.

Vannacht maar een pammetje, om toch een beetje te kunnen slapen.

Dinsdagmiddag

Het klinkt raar, maar ik betwijfel of het wel zo positief is om steeds positief te kijken naar de zware, beangstigende en nare ervaringen… Het doet me inmiddels goed om af en toe ook klein en kwetsbaar te zijn en mijn diepe ellende goed binnen te laten komen. Het is niet leuk maar het is er. En dat er echt laten zijn, is niet makkelijk maar maakt me rustig zowel in mijn hoofd als in mijn hart. Ik wil niet te vroeg juichen maar nu lijkt het ook die uitwerking te hebben. Vandaag voel ik me een stuk rustiger.

Een vraag die gisteren opkwam, houdt me vandaag bezig; ‘Waarom heb ik me al die tijd zo groot gehouden?’ Bij elke nare ervaring wist ik weer iets te vinden om er niet teveel onder te lijden. Om positief door te gaan. Een andere yogastijl of Qi Qong oefeningen, meer mediteren, nieuwe pillen, kruiden of therapeut. Iets nieuws om me aan vast te houden en me sterk te voelen. Het was niet omdat ik me groot voelde. Waarschijnlijk in de hoop dat het me niet klein zou krijgen. En ook uit angst de controle over mijn leven te verliezen. En misschien vertrouwde ik er niet op opgevangen te worden als ik echt in zou storten.

Een week later

De rustige basis is gelukkig weer teruggekeerd, heerlijk! En het schrijven terwijl ik me slecht voelde, heeft me echt geholpen. Ik ben de ‘shit’ niet ontvlucht en ben er ook niet in weggezakt. Ik kon het wat meer laten.

Het is een illusie dat de onrust nooit meer terugkomt. Maar ik wens nu dat de onrust in mijn hart nooit went, dat het me elke keer laat schrikken, dat het me elke keer blijft raken. Het is gewoon niet normaal en ik wil er niet immuun voor worden. En dat is niet omdat ik er telkens van geniet, in tegendeel. Maar de onrustige, nare momenten laten me steeds meer mijn groeiende tevredenheid en geluk ervaren. En als de onrust van mijn hart de weg is naar mijn geluk, dan wil ik die graag met nieuwsgierigheid bewandelen. En wie weet volgt mijn gezondheid het goede voorbeeld van mijn geluk…

Zolang ik maar op mezelf vertrouw en durf terug te vallen op de mensen om me heen, komt het goed. Ik heb hun hulp nodig om me niet af te sluiten en naar binnen te keren. Ik heb hun uitnodiging nodig om te delen wat er in mij gebeurt. Want ik wil dit leven met MIJN hart aangaan, met alles wat het me laat voelen. Maar ik kan en wil dat niet alleen.

Volg Geert

Bron foto: pxhere.com

Tagged on:

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.